Rozdział 3 ~ Musiałem jej pomóc ...

Ten głos ....

Powoli otworzyłam oczy . Bałam się . Bałam się , że wszystko mi się pomyliło i że to właśnie ten blondyn mówi do mnie .

- Już dobrze ... - powiedział z ulgą chłopak , gdy upewnił się , ze wszystko ze mną w porządku .

Łzy zamazały mi cały obraz , nie byłam w stanie stwierdzić kto trzyma mnie w ramionach . Opanuj się dziewczyno ! krzyczałam w środku . Wzięłam parę głębokich wdechów i od razu zrobiło mi się lepiej . 

Nagle doszło do mnie , że jestem w samym staniku i spodniach . Chłopak musiał zorientować się czemu nagle zaczęłam się nerwowo rozglądać i okrył mnie swoją bluzą .

- D .. .d... dziękuję - wydukałam . Otarłam łzy i powoli wstałam . Od razu się zachwiałam lecz chłopak przytrzymał mnie zanim zdążyłam upaść na ziemię .

Odwróciłam się w jego stronę , chcąc podziękować mu za to , że .... boże , nawet nie potrafiłam spokojnie o tym pomyśleć .. a co by się stało gdyby nie przyszedł co by było gdyby oni ... I odważyłam się spojrzeć na mojego wybawcę . I nagle wszystko wróciło ... I zdałam sobię sprawę z tego kto stoi naprzeciwko mnie . To był on . Te same zielone oczy , te same brązowe loki , które opadały mu na czoło ... to uczucie z przed roku , które ogarnęło mnie podczas koncertu we Frankfurcie .

- Chyba lepiej by było gdybyśmy poszli do mnie .. to znaczy nie to , że ... -zamieszał się chłopak widząc moją minę -.. po prostu chcę ci pomóc . - dodał szybko.

- Ja ... ja .. nie wiem .. ja . 

- Spokojnie - spojrzał mi w oczy . Do cholery człowieku dostanę przez ciebie zawału ! Te jego paczydła robiły mi mętlik w głowie . - zabiorę cię do siebie do domu ... odpoczniesz a później pomyslimy co mamy dalej robić , dobrze ?

- Dobrze - szepnęlam cicho bo nie byłam w stanie wydusić nic więcej .

- Jestem Harry - rzucił do mnie schylając się po moją bluzkę , którą rzucił tam ten .. nie , nie myśl o tym .

-Wiem - powiedziałam sama do siebie , tak cicho by mnie nie usłyszał . - Karola - powiedziałam nieco głośniej .

Harry uśmiechnął się szeroko . O mój boże . Właśnie stoję naprzeciwko Harrego Styles'a , który od tak sobie mówi do mnie i zajebiście bezczelnie się do mnie uśmiecha ! Myślałam , że zaraz zemdleję .

- Chodź - objął mnie ramieniem , bo nogi miałam jak z waty .

Szliśmy w milczeniu . Nie byłam w stanie się do niego odezwać . Cała sytuacja przerasta mnie . A pomyśleć sobie , że jeszcze wczoraj siedziałam sobie w Szczecinie gapiąc się na jego plakat i wyobrażając jakby to było mieć go przy sobie .

- Już blisko - powiedział gdy zaczęłam iść wolniej , byłam zbyt zmęczona .

I dziś po raz kolejny stanęłam przed właśnie TYM domem . Rozglądnęłam się dookoła , nigdzie nie widziałam rozchichranych fanek . I dobrze , nie chciałabym żeby ktokolwiek widział mnie w takim stanie . Nawet teraz było mi głupio przed Harrym .

Weszliśmy na posesję , chłopak otworzył drzwi i wprowadził mnie do środka .

- Czy ktoś jest w ... - zaczęłam lecz przerwał mi .

- Nie , nie martw się nikogo nie ma - poprowadził mnie do pomieszczenia .

Rozglądałam się , tak , najwidoczniej właśnie stoję sobie w salonie chłopców z One Direction . 

- Usiądź sobie - Harry wskazał na kanapę , wyszedł na chwilę zostawiając mnie samą .

Usiadłam powoli . Nie miałam na nic siły . Czułam , ze wszystkie komórki mojego ciala odmawiają mi posłuszeństwa . Podkurczyłam nogi i oparłam o nie bodę . Cały czas miałam na sobie bluzę chłopaka . Wzięłam jeden głeboki wdech ... ahh , zapach jego perfum pieścił moje nozdrza .

- Chcesz wody ? - krzyknął chłopak z innego pomieszczenia , przy czym wyrwał mnie z zadumy . 

- Tak .. - szepnęłam - poproszę ! - dodałam głośniej tak by mnie usłyszał .

Po chwili przyszedł do mnie z szklanką wody w ręku a w drugiej trzymał koc .

- Dziękuję - powiedziałam gdy wręczył mi wodę .

Ten w odpowiedzi uśmiechnął się do mnie .

- Połóż się na kanapie , tu masz koc - podał mi go . Trochę się zamieszał . Widząc to , wzięłam od niego koc , połozyłam się i przykryłam pod same uszy .

- Harry ? - szepnęłam gdy ten gasił światło w pokoju i wychodził .

- Tak ? - odwrocił się w moją stronę .

- Dziękuję .

- Śpij dobrze - nie widziałam jego twarzy lecz od razu można było poznać , że się uśmiechnął .

Uśmiechnęłam sie również . Dobrze , ze nie widział mojego buraka bo spaliłabym się ze wstydu .

Zamknęłam oczy . To wystarczyło bym zapadła w głęboki sen .

Zaczęłam biec boso przez las . Byłam w bluzie Harrego która teraz wydawała się zbyt duża . Uciekałam  , nie widziałam czemu ale strasznie się bałam . Wiedziałam że jak jak sie zatrzymam to stanie się coś złego . Nie miałam już sił , kręciło mi się w głowie .Nagle upadłam .

Nie mogłam otworzyć oczu .. kidy jednak udało mi się , pożałowałam od razu . Dwie czarne postacie pochylały się nademną .

- Witaj maleńka - szepnął mi nad uchem blondyn o imieniu Erick .

Obudziłam się gwałtownie cała zlana potem . Przyłożyłam dłoń do czoła , chyba miałam gorączkę .

- Spokojnie ..- mówiłam sama do siebie - to był tylko sen .

Zaczęłam rozglądać się dookoła i przypomniałam sobie gdzie jestem . Salon nie miał drzwi więc usłyszałam jak jakieś głosy mówią z innego pomieszczenia . Spojrzałam w tamtą stronę , zaczęło razić mnie światło wylewające się , z tego co stwierdziłam z kuchni .

- To się nie skończy dobrze .. - zaczęłam się przysłuchiwać .

- To co mam zrobić ? Musiałem tak postąpić . Wiesz jak by się to skończyło .. - tak , to był Harry .

- Wiem - powiedział ktoś opanowanym i łagodnym głosem - pomożemy ci , jej .

Słuchałam dalej ale najwidoczniej rozmowa dobiegła końca .

Zmarszczyłam czoło i przymrużyłam oczy gdy ktoś w zapalil światło w salonie .

- Cześć - powiedział uśmiechniety Harry .

_____________________________

Taki więc koniec rozdziału 3 .

Podobało się ? :)

Postaram się wrzucić coś wieczorem ale nie obiecuję .