Rozdział 11~ Nie na to się szykowałam…

Sobota . Tak , ten dzień lubię najbardziej , szkoła męczy .

Powoli wygrzebałam się z łóżka , spojrzałam leniwie na zegarek . Wskazówki wskazywały 10:20 . Łoooł . Tak , zdecydowanie szkoła męczy . O 13 miałam się stawić na castingu gdzieś w w centrum miasta . Będę starała się o rolę głównej bohaterki do filmu „ The Bad Manners „ . Bohaterka do czasu przeprowadzki wiedzie spokojne życie , jest grzeczną i posłuszną nastolatką lecz gdy wyprowadza się do innego miasta , poznaje grupkę młodych osób trochę starszych od niej , dziewczyna zmienia się pod ich wpływem . W owej grupie znajduje sobie chłopaka i razem z jego przyjaciółmi jest w stanie robić wiele rzeczy na które nigdy przedtem nie byłaby w stanie się odważyć . Tak w wielkim skrócie . Aż się na początku zdziwiłam , ze mama się zgodziła bym próbowała zagrać w takim filmie ale dla mnie to wielki plus . Ostatnio nawet zauważyłam , że coraz częściej daje mi „wolna rękę „ , nie pyta się z kim wychodzę , gdzie , po co i na co . I coś czuję , że nie ma tutaj ‘ matczynego zaufania ‘ . Teraz to Paull stał się jej oczkiem w głowie . To dobrze , nigdy nie miałyśmy ze sobą świetnego kontaktu , nie lubię jej się z wszystkiego spowiadać .

Weszłam na twittera i dodałam jednego posta . „ Idę na casting . Trzymajcie kciuki xx „ i zamknęłam laptopa . Chyba będę musiała się tłumaczyć Martynie . Zaśmiałam się pod nosem .

Ubrałam się w miarę szybko . Chciałam zrobić jak najlepsze wrażenie więc wzięłam jasno brązową długa bluzkę z legginsami i do tego koturny . W  łazience nałożyłam makijaż , lekkie czarne kreski elaynerem i brązowy tusz . Pozwoliłam by moje długie blond włosy spłynęły mi po plecach . Wzięłam głęboki oddech i spojrzałam w lustro . „ Ujdzie” – mruknęłam i zeszłam na dół .

Cała się trzęsłam .

Siedziałam na krześle w kuchni wystukując nerwowo na kolanach jakąś melodię . Co chwila zerkałam na zegarek . W pewnej chwili usłyszałam głos Paull’a .

- To jak? Gotowa ? –schodził właśnie ze schodów i zaczął szukać kluczyków od samochodu w szafce .

Wzięłam parę głębokich wdechów i podeszłam do drzwi .

- Teraz albo nigdy .

Gdy nagle poczułam wibracje w kieszeni u spodni . Wyciągnęłam telefon i spojrzałam na wyświetlacz telefonu i poczułam ,że serce zaczyna mi szybciej bić .

„ Trzymam kciuki , pokaż im co potrafisz xx – Harry „ .

I już wiedziałam , że muszę dać z sibie wszystko . Choć nadal nie wiedziałam jak ma się między nami potoczyć , nie potrafiłam przestać o nim myśleć . Po prostu chłopak zawładnął moim sercem i cholera jasna wykituję .

Wysoka młoda brunetka ponownie wypowiedziała moje nazwisko . Przymknęłam oczy i zaczęłam się modlić aby wszystko poszło dobrze . Wstałam z krzesła i skierowałam się w kierunku drzwi na których . „ Dam radę „ co chwila szeptałam w myślach . Weszłam do niewielkiej salki , całkiem przytulnej . Pierwsze co ujrzałam to długi stolik za którym siedziała niska starsza pani , wyglądała na bardzo miłą osobę  , obok niej młody mężczyzna , chyba jakiś tutejszy aktor bo .. było w nim TO COŚ . I jeszcze jakieś dwie młode kobiety uśmiechające się zachęcająco w moją stronę .

Zadawali mi różne pytania dotyczące mojego życia , zainteresowań , umiejętności . Gdy dowiedzieli się , ze kocham śpiewać , pełni zaciekawienia poprosili mnie bym zaśpiewała coś co dobrze umiem . Tak też zrobiłam . Zaśpiewałam moją ulubioną piosenkę , którą One Direction śpiewali w X-Factor . A mianowicie Viva la Vida . Śpiewałam , po prostu śpiewałam . Już po pierwszych nutach piosenka tak mnie wciągnęłam , że śpiewałam całą sobą . Żyłam tą chwilą , już się nie bałam . Miałam wrażenie , że świat jest w moich rekach ,ze wszystko jest możliwe . Skończyłam z wielkim uśmiechem na twarzy , oczy mi świeciły z podekscytowania . Przyglądałam się „jury „ , miałam wrażenie , że serce zaraz mi wyskoczy z piersi . Po chwili usłyszałam głośne brawa nie tylko dorosłych przed sobą ale i wszystkich pracowników , którzy przyglądali się uczestnikom castingu . Wyszczerzyłam się jak głupia „ chyba im się podobało „ hah .

- Myślę , że to nam wystarczy – odezwała się starsza kobieta i wręczyła mi moje dokumenty – Skontaktujemy się z Panią – dodała z uśmiechem .

Ale , że już ? Koniec ? Tak szybko ? A co jeśli im się nie spodobałam ? Przecież chyba powinni trzymać mnie trochę dłużej jeśli by uznali ,że jestem odpowiednia do tej roli … Cholera . „ Bądź dobrej myśli „ powtarzałam w myślach .

- Jak poszło ?- zapytał Paull gdy już wsiedliśmy do jego dużego czarnego auta .

- Całkiem dobrze – zapięłam pas i włączyłam radio – Prosili mnie abym coś zaśpiewała , chyba im się to spodobało .

- Śpiewasz ? –zapytał zaskoczony Paull

„ Jak ty mało o mnie wiesz „ uśmiechnęłam się lekko .

- Tak i gram na gitarze .

- To fajnie – jedynie radio ratowało nas od gnębiącej ciszy w samochodzie .

Zapowiada się miły wieczór . Ja i telewizor . Jak zwykle mama z Paull’em wyszli gdzieś i powiedzieli , że wrócą nad ranem . Jasne ‘ Niech Se gówniara posiedzi w domu a mi się pójdziemy najebac na jakiejś niezłej imprezie ‘ ehh norma .

Przygotowałam sobie kilka filmów i wielką miskę popcornu i chipsów . Już miałam nacisnąć PLAY na pilocie gdy usłyszałam dzwonek do drzwi . Mama wyszła ponad godzinę temu więc kogo niesie ? Wstałam niechętnie z kanapy i powlekałam się do drzwi .

I stanęłam jak wryta . Moim oczom ukazał się wysoki chłopak o brązowych włosach i piwnych oczach .

- Hej – szepnął ewidentnie zamieszany Liam .

- Cześć – odpowiedziałam lekko zdezorientowana . Liam Payne ? Co on tu robi ?

- Chciałbym chwilkę porozmawiać … - był zdenerwowany , widziałam to . Nerwowo przeczesywał dłonią włosy i z miejsca na miejsce przeskakiwał wzrokiem .

- Wejdź – otworzyłam szerzej drzwi tak by chłopak mógł wejść do środka .

Szczerze powiedziawszy nie wiedziałam jak mam się zachować . Niby go znałam i nie powinnam mieć takich problemów ale nikt nie dawał mi wskazówek na wypadek gdyby taki sobie Liam Payne zrobiłby mi wjazd na chatę , NIE NO ZAWSZE SPOKO .

Chłopak wszedł niepewnie w głąb domu , rozglądał się dookoła jakby miał zaraz natrafić na jakąś minę .

- Chyba ci przeszkodziłem – powiedział w końcu spoglądając na ekran telewizora na , którym widniał zatrzymany obraz filmu i na stół pełen przekąsek .

- Nie , wszystko okej – tłumaczyłam szybko – a więc … coś się stało , ze przychodzisz właśnie do mnie ? – na te ostanie słowa nałożyłam większy nacisk .

Chłopak po raz kolejny przeczesał nerwowo palcami włosy .

- Nie .. to znaczy chyba tak …- zaczął się jąkać . Odwróciłam się od niego i skierowałam w kierunku kuchni . Postawiłam wodę na herbatę i usiadłam na krześle przy kuchennym stole . Liam poszedł w moje ślady i usiadł naprzeciwko mnie . – Chodzi o to , że – kontynuował – że od pewnego czasu meczy mnie pewna sprawa . Mianowicie wtedy jak widziałem ciebie i Harrego na imprezie , w pokoju – cholera , wstałam i zalałam herbatę dla siebie i gościa . Położyłam kubek przed nim i usiadłam na swoim miejscu .

-Dziękuję – szepnął i wziął małego łyka .- Harry to mój najlepszy kumpel i nie zrozum mnie źle ,wcale nie uważam , że nie jesteś odpowiednia i te sprawy ale musisz zrozumieć , że to wszystko jest strasznie skomplikowane . Jest parę spraw … - tutaj przerwał , widocznie - trudno mu było o tym mówić - … o których chyba powinnaś wiedzieć .

Szlag by go trafił ! No cholera jasna zaraz wyjdę z siebie .

- Boże Liam co ty sobie wyobrażasz ?! – nie wytrzymałam i wybuchłam . – Najpierw traktujesz mnie jak jakiegoś intruza , jak jakąś cholerną szmatę ! – łzy napłynęły mi do oczu – A teraz przychodzisz od tak sobie i mówisz , że coś jest nie tak ! No to do cholery zdecyduj się bo myślisz , że i mi jest łatwo ! – już nie panowałam nad tym co mówię , wylewałam na  niego całe swoje tygodniowe złości , smutki i słabości .

Chłopak patrzył na mnie z grobową miną , zacisnął dłoń w pięść i pozwolił bym się wykrzyczała .

- I właśnie dlatego tu przychodzę – powiedział gdy skończyłam , najwyraźniej swój monolog . – Chciałem przeprosić ..- tego się nie spodziewałam . Podniosłam głowę i spojrzałam na Payne’a . – Byłem taki szorstki bo … cholera no gdy po raz pierwszy Harry przyprowadził cie do nas , po tym jak cie … można powiedzieć , że uratował byłem pełen obaw . Że będziemy mieć kłopoty , że zaraz ktos wpadnie na jakiś idiotyczny pomysł czy coś . A wtedy na imprezie … - umilkł na chwilę – po prostu miałem wrażenie , że jesteś kolejna .- urwał .

- Zaraz … -wydusiłam z siebie po pewnym czasie – kolejna ? –spojrzałam na niego pytająco .Zmarszczyłam czoło i oczekiwałam na jakąś sensowną odpowiedź .

- Kolejną dziewczyną , która wykorzystuje naszą znajomość by zabłysnąć w świecie . No rozumiesz – widocznie mu ulżyło gdy to powiedział .

O kurdę . To bolało . Chciałam znać prawdę , dlaczego tak postępuje ale cholera nie na to się szykowałam . Naprawdę lubiłam całą ich piątkę choć prawie się nie znamy , a co najważniejsze to przecież moi idole !

- Nie chciałem , żeby tak wyszło … - skrzywił się – Karola bo wiesz … - gdy wypowiedział moje imie zrobiło mi się tak jakoś milej , spojrzałam na niego – Pogadaj z nim – spuścił wzrok – mam wrażenie , że to trochę przeze mnie … ale pogadaj . Przez przypadek słyszałem kawałek waszej rozmowy , widziałem jak wybiegłaś wtedy z łazienki …

 Westchnęłam cicho , wspomnienia z tamtej nocy nie należały do najprzyjemniejszych . Ale wiedziałam , że prędzej czy później będę musiała się zmierzyć w tej kwestii.

-A Harry – ciągnął Liam - Boże … od paru dni chodzi jak jakiś zombie , kompletnie nie on .

I własnie teraz przyszedł ten moment . Energicznym ruchem wstałam z krzesła i niemal pobiegłam w stronę drzwi .

- Co robisz ? – krzyknął za mną chłopak .

- Jak to co ?- odwróciłam się do niego – Idę do was do domu .

________________________

W poprzedniej notce zapomniałam dodać zdjęcie Daniela .

* Na zdjęciu David Rodriquez 

________________________

Cholera , jak pisze rozdziały to jest ok . Sprawdzam je nastepnego dnia - beznadzieja , kolejny - jeszcze gorzej ... już sama nie wiem .

WOOOOOOLLNNEEEEEEEE <3

Jęsli macie pytanie to odpowie

Chcesz byc informowany/a o nowych rozdziałach ? GG : 37734098

twitter

tumblr

Podoba się ? Skomentuj :D