Rozdział 24 ~Nie mogę , nie mogę …

PO RAZ KOLEJNY DOBIJAMY DO 30 KOM ?

MOŻLIWE , ŻE DODAM JESZCZE ROZDZIAŁ PRZED WYJAZDEM DO LONDYNU <3 

Nikt nie powiedział ,że w szpitalu jest łatwo .

Okazało się , że byłam w śpiączce przez ponad miesiąc . Myślałam , że dostane zawału jak mama  mi o tym opowiedziała . Mam złamane parę żeber , lekki wstrząs mózgu i cała jestem poobijana ale lekarze mówią , ze wyjdę z tego . Przez ten cały czas chłopcy odwiedzali mnie prawie codziennie mimo swoich koncertów i różnych spotkań . Był też Daniel , wytłumaczyliśmy sobie wszystko i wybaczyłam mu pewne zajście na naszym ostatnim spotkaniu ( czt. rozdz. 15 ) , dobrze było mi znów na swobodnie z nim pogadać . Widać było , że chłopakowi zależy na odbudowaniu naszej przyjaźni . Przychodził do mnie codziennie kiedy mama była w pracy a chłopcy byli czymś zajęci . Harry … nie chciałam się z nim widzieć . Zawsze kiedy przychodził udawałam , że śpię albo źle się czuję a wtedy pielęgniarka wypraszała go na zewnątrz . Nie miałam już sił na kolejne bezsensowne rozmowy . Nie miałam sił na nic .

Dziś rano przyszedł do mnie lekarz z wiadomością , że jutro mogę wrócić do domu . Byłam szczęśliwa bo miałam dość tego ciągłego siedzenia w szpitalu . Zaraz gdy wyszedł do mojej Sali wszedł … Harry .

- Nie – powiedziałam ostro gdy go zobaczyłam . Reagowałam tak za każdym razem gdy chciał mnie odwiedzić . Ale dziś poczułam , że tak łatwo go nie spławię .

- Daj sobie wytłumaczyć – rzucił do mnie i postawił sobie krzesło przy moim łóżku . Patrzyłam na niego tępo – Ona tu przyszła bo chciała … - zakłopotał się .

- Bo chciała … ? Harry nie wciskaj mi tu jakiś bajeczek . Czemu ty to robisz co ? Byłam twoją zabaweczką i jak ci się znudziłam to mnie olałeś , nie ? Ty sobie nawet nie zdajesz sprawy z tego jak ja się czuję . Jak jakaś dziwka która od tak każdy może sobie mieć . – Harry już nabrał głęboko powietrza chcąc się wytłumaczyć lecz nie pozwoliłam mu na to – Nawet nie wiesz … -przerwałam bo poczułam , że w gardle rośnie mi wielka gulka a łzy powoli spływają po policzkach – Nawet nie wiesz co poczułam gdy Zayn mi powiedział o tej twojej lasce z Holmes Chapel , wszystko się zawaliło  - nie dokończyłam , rozpłakałam się i tylko poczułam jak Harry przybliża się do mnie i przytula do siebie – A teraz proszę cię , zostaw mnie w spokoju i wyjdź . – szepnęłam wpatrując się w ścianę .

Chłopak patrzył na mnie przez dłuższą chwilę lecz potem zebrał się w stronę wyjścia .

- Kocham cię i nic tego też nie zmieni …. – szepnął nie patrząc w moja stronę .

- Mirandę też tak kochałeś ?- szepnęłam bardziej do siebie ale chłopak chyba usłyszał .Wyszedł bez słowa .

                                                                              ***

- Michał !!!! – szlag mnie trafiał , darłam się przez cały dom . Spojrzałam kątem oka wielką kupę ciuchów które w desperacji wywaliłam na sam środek pokoju .

- Co jes… osz w mordę …- chłopak wszedł do mojego pokoju a gdy zobaczył mój burdel zaczął się śmiać .

Zmierzyłam go wzrokiem i powróciłam do grzebania w ciuchach .

- Błagam cię nie śmiej się tylko mi pomóż – spojrzałam to na Michała to na stertę ciuchów .

- Od kiedy przyjechałem do was do Londynu cały czas mnie wykorzystujesz . – udał zmartwionego , nie było mi do śmiechu , przecież potrzebowałam jego pomocy a jak bym chciała się dołować do bym poszła gdzie indziej .

Wzięłam pierwszą lepszą koszulkę i rzuciłam w niego .

- Dobra , dobra – wydusił chłopak ciągle się śmiejąc  . – co mam zrobić ?

- Michał to już jutro ! Nie mam nic , zero , żadnej sukienki , butów nawet głupiej biżuterii … - byłam załamana , jutro premiera mojego pierwszego filmu a ja nie mam w czym wyjść na czerwony dywan . Zaraz zwariuję .

- Przecież masz tego od cholery – usiadł na moim łóżku i zaczął przewracać jakby od niechcenia wszystkie moje ciuchy – Załóż pierwsze lepsze i po kłopocie . – wzruszył ramionami .

Ale na serio , miałam ochotę zadźgać go gołymi rękoma .

- No dobra – uniósł ręce w geście poddania na widok mojej miny – Ubieraj się i wsiadaj do samochodu .

Wywrócił oczami i wyszedł z pokoju .

Cieszyłam się straszne z jego przyjazdu . Parę tygodni temu gdy wyszłam ze szpitala zaszczycił mnie swoją zacną dupą z tekstem „ Będę się tobą opiekować „ . I takim oto sposobem przez kolejne dwa tygodnie nie wychodziłam z domu … wróć , nie wychodziłam nawet z łóżka . Cholerny nadopiekuńczy „braciszek  „.

Tak więc zrobiliśmy szybkie zakupy – dla mnie , oczywiście te dwie godziny były jak to Michał określił „ koszmarem jego koszmarnych koszmarów <wtf> „ – i wróciliśmy do domu . Kupiłam czarną krótką sukienkę i do tego wysokie czarne szpilki …

Wywaliłam wszystkie moje zakupy na łóżko i zeszłam na dół , walnęłam się na kanapę i włączyłam TV . Szczerze mówiąc byłam padnięta . Moje siniaki na całym ciele stopniowo znikają lecz nadal są widoczne co wcale mnie nie zadowala . Nie marudzę bo miałam cholerne szczęście , zraz po wyjściu ze szpitala przesłuchiwali mnie na policji w sprawie katastrofy .. Przeżyły trzy osoby ze stu kilkudziesięciu pasażerów . Co noc mam koszmary , co by było gdyby …

Moje rozmyślenia przerwał dzwonek do drzwi .

- Michał ! – krzyknęłam przełączając na inny kanał w telewizorze .

Ktoś uporczywie dzwonił i nikt mu nie otwierał . Jak znam życie Michał zamknął się w pokoju i nie wiadomo co robi , jest w swoim świecie .

Z niechęcią wygramoliłam się spod koca , którym była okryta i poczołgałam się w stronę drzwi wejściowych . Otworzyłam drzwi i … moim oczom ukazał się On . Przemoczony do suchej nitki przez deszcz , który jak to w Londynie zaskakuje codziennie wszystkich mieszkańców . Staliśmy tak naprzeciwko siebie i patrzyliśmy na siebie tak jakbyśmy widzieli się po raz pierwszy . Poczułam , że kolana się pode mną uginają , serce zaczyna szybciej bić  …. Śledziłam każdą kroplę deszczu kapiącą z jego pięknych brązowych loków na czoło , stopniowo spadających po policzkach , na szyję , po obojczyku … niżej … przymknęłam oczy „ OGARNIJ SIĘ DZIIEWCZYNO” . Nie , przecież to tylko Harry Styles . Ah no właśnie , taki tam Harry Styles , który codziennie dzwoni i przychodzi z przeprosinami a ja ty jesteś tak głupia , ze mu nie wybaczysz i …

Poczułam duże mokre dłonie na swoich nadgarstkach . Chłopak stanowczo wszedł do domu , jednym ruchem swojej silnej dłoni popchnął mnie w głąb domu i przycisnął delikatnie do ściany ..

- Nigdy więcej … - wymruczał mi do ucha , przejechał swoim zimnym nosem po moim obojczyku tak , aż mnie ciarki przeszły i wpił się w moje wargi .

Nie mogę , nie mogę …

Nie mogę …. PIEPRZYĆ TO KURWA !

Odwzajemniałam każdy jego pocałunek , poczułam , że możemy to naprawić , że znów może być dobrze . Harry błądził swoimi rękoma po całym moim ciele . Zjechał rozpalonymi wargami niżej i łapczywie całował mnie po szyi w efekcie czego wygięłam się delikatnie do tyłu . Wplotłam dłonie w jego długie mokre włosy , dusząc cicho .

- Harry … -wymruczałam .

Chłopak ponownie wrócił do moich ust . Całował z taką pasją , zaangażowaniem , miłością …

- Nie jesteśmy tutaj sami … - szepnęłam mu do ucha .

Widziałam tylko jak się uśmiecha , złapał szybo za moje uda i posadził sobie na biodrach . Zaskoczył mnie ten gest . Wykorzystałam tą sytuację i to teraz ja całowałam chłopaka po szyi . Czułam jak jego perfumy drażnią moje nozdrza . Uśmiechnęłam się wspominając jak na mnie działały . Nic się nie zmieniły . Poczułam , że chłopak zmierza w jakimś kierunku .Po chwili już leżałam na swoim łóżku a chłopak nade mną . Nasze twarze dzieliło od siebie kilaka milimetrów . Topiłam wzrok w jego czystej zieleni , oboje mieliśmy przyspieszony oddech , serce waliło mi jak szalone .

- Kocham cię – szepnął i zaczął rozpinać mi bluzkę .

Zamknęłam delikatnie oczy , czekając jak skończy .

- Harry .. ja nigdy … - czułam , ze się rumienię . – No wiesz – spojrzałam na niego .

-  Wszystko będzie dobrze … - uśmiechnął się do mnie .

_______________________________

Nie podoba mi się ten rozdział no ale .... :D

Wszelkie odpowiedzi na temat bloga i nie tylko na  TWITTER i ASK .

Jeśli macie TUMBLR'A dajcie linki w komentarzach . follow = follow back .