Rozdział 18 ~ ... gdy odsłaniał twarz serce biło mi niemiłosiernie szybko....

DOBIJAMY DO 20 ?

BĘDZIE SZYBCIEJ KOLEJNY ROZDZIAŁ <3

- Niall – powiedziałam z mocnym polskim akcentem .

Nerwowy , drżący głos chłopaka sprawiał , że łzy stanęły mi w oczach . Tyle wspomnień wróciło .

- Karola ? Kurwa ! Gdzie ty jesteś ?! I nie rób se z nas jaj ! – chłopak prawie że krzyczał do słuchawki .

 - Wcale nie robię – szepnęłam . Kaśka z Michałem patrzyli się na mnie pytająco . Rozmawiałam po angielsku ale byłam pewna , że przynajmniej on mnie rozumie . Odwróciłam szybko wzrok i wróciłam do rozmowy z blondynem .

- No to dobrze .. – odetchnął i na chwile zamilkł – Będziemy u ciebie za pięć minut – chyba już miał zamiar się rozłączyć lecz nie pozwoliłam mu na to .

- Czekaj – podniosłam głos lecz przypomniawszy sobie , że mam też innych słuchaczy ciągnęłam dalej już nieco ciszej .- Jestem w Polsce . Nie kłamałam .

Było mi głupio , bardzo głupio ale co innego mogłam zrobić ?

Spojrzałam na kobietę i wskazałam palcem na balkon . Ta tylko kiwnęła głową , więc wstałam i wyszłam na świeże powietrze . Zimny wiatr obmył całe moje ciało . Wzdrygnęłam się lekko i przymknęłam oczy .

- Oszalałaś ? – z błogiego odpoczynku wyrwał mnie jęk Nialla

- Niall , a co ja miałam zrobić ?- głos mi się łamał - Zayn mi wszystko powiedział – w głębi usłyszałam zrezygnowane sapnięcie Horana – Zrozum… – szepnęłam i spojrzałam wychyliłam się delikatnie za kraty balkonu patrząc w dół , ciemny park, gdzieniegdzie paliły się lampy - … że ja tak nie potrafię , muszę tu odpocząć , zrozumieć , dojrzeć do niektórych spraw .

- Mogłaś zadzwonić … byśmy się jakoś pożegnali… – Boże , czy mi się wydaje czy zaraz doprowadzę słodkiego Horanka do płaczu ? Na samą taką myśl zbierało mi się na łzy .   

- Nie Niall … próbowałbyś mnie zatrzymać – wydusiłam z siebie lekki uśmiech .

Chwila ciszy i znów usłyszałam głos blondyna .

- Pewnie masz rację – zaśmiał się nerwowo .

- Pewnie tak – przymknęłam oczy tak by nie pozwolić na wycieknięcie łez . – Powiedz reszcie , ze będę tęsknić i ….- zastanawiałam się nad tym przez chwilę ale jednak zdecydowałam się i szepnęłam - … i wrócę . Ale teraz muszę kończyć . Trzymaj się Niall . Pa .

I rozłączyłam się nie czekając na odpowiedź przyjaciela .

Później wykręciłam numer do mamy . Rozmawiałyśmy chyba przez godzinę , opowiadałam jej o sztucznej Kaście i całkiem miłym Michale . O tym jak minęła podróż i o wrażeniach z lotu . Na koniec wysłuchałam wszelkich ‘ niezbędnych mamusiowych ‘ rad i rozłączyłam się .  Spojrzałam na zegarek 23:56 . Weszłam do domu i poczołgałam się w stronę pokoju . Walnęłam się z hukiem na łóżko .

‘ Od jutra zaczynam wszystko na nowo ‘ – tylko na tym mi teraz zależało . I zasnęłam .

Pierwsze , najważniejsze – zakupy .

Wstałam po dziesiątej , w domu już nikogo nie było bo tata z Kaśką pojechali do pracy a Michał siedzi na uczelni  . Uśmiechnęłam się w myślach , jak to dobrze nie chodzić do  szkoły . Wygramoliłam się z łóżka i otworzyłam szafę . Wyciągnęłam z niej jakies ubrania , umalowałam się , wyprostowałam włosy . Wyszłam z domu bez śniadania , w sumie nie miałam ochoty na nie , a nawet mogę zjeść na mieście .

Na dobrze mi znanych ulicach przyglądałam się ludziom … jedni szli grupkami śmiejąc się w niebogłosy a inni tak jak ja , samotni z kapturem na głowie , kompletnie odcięci od świata . Wiatr lekko powiewał moimi włosami … i nagle jakby serce mi zamarło . Naprzeciwko mnie w grupie młodzieży stał wysoki brunet z masą loków na głowie .

- Nie , nie możliwe – jęknęłam cicho.

Rozsądek mówił mi bym go olała i poszła ale serce …

- H … Ha … Harry ? – wyjąkałam gdy znalazłam się tuż obok owego chłopaka.

Odwrócił się powoli . Z każdym centymetrem gdy odsłaniał twarz serce biło mi niemiłosiernie szybko . Czułam , że przyspiesza mi oddech .

Chłopak trzymał butelkę od piwa w ręku a w drugiej papierosa .

- Hm ? – uśmiechnął się w moją stronę a jego niebieskie oczy lsniły się . Chyba był lekko wstawiony . Zaraz , zaraz … Niebieskie ???

- O co chodzi ? – ciągnął .

Mam jakieś schizy …

- Nie ..- szepnęłam – pomyliłam cię z kimś … - odwróciłam się szybko i szłam przed siebie . Czułam , że łzy napływają mi do oczu .

Tęsknię … tak cholernie za nim tęsknię . Za jego słodkim , lekko zachrypniętym głosem , za bujnymi lokami , w których zatapiałam dłonie . Nie , już tak nie mogę . Obiecałam sobie , że musze zapomnieć , on zapominał cały czas , kłamał , bawił się . Teraz czas na mnie , teraz ja musze zapomnieć .

Trzy godziny zajęło mi chodzenie po galerii i wybieranie ciuchów . Wyszłam z trzema wielkimi torbami butów i czterema torbami ciuchów . Cholera , trzeba to jakoś przemycić przed Kaśką … Wścibska , wredna i skąpa baba , wolałam się trzymać od niej z daleka dla własnego spokoju .

Weszłam do domu i od razu skierowałam się w stronę swojego pokoju . Reklamówki z zakupami rzuciłam na łóżko i z hukiem usiadłam na krześle . Byłam padnięta 








__________________________
Podbijamy piękną liczbę 20 i obiecuję , że następny rozdział będzie dłuższy :)
PS : Jakie sklepy najlepiej odwiedzić na Oxford Street ? 


WSZELKIE PYTANIA TUTAJ Możecie mi trochę pospamować bo dopiero co założyłam i na razie nic się nie dzieje : *