Rozdział 2 ~To nie będzie dobra znajomość...

- Och ! Już jesteś ! – babcia wyłoniła się zza moich pleców .

Ja po prostu stałam przed chłopakiem jak wryta . No chyba oszaleję . Czułam , że cała krew napływa mi do policzków . Stałam i gapiłam się w chłopaka . Ten tylko spojrzał na mnie i wszedł do domu zaraz za babcią .

- Napijesz się czegoś ? – staruszka latała wokół chłopaka jak byłby to sam książę Anglii . A to tylko Harry Styles … haha TYLKO Harry Styles . Właśnie ten sam Harry Styles za którym lata połowa dziewczyn z mojej szkoły . Ten sam Harry Styles z One Direction . Ten sam Harry Styles który dla mnie był jak każdy inny chłopak .

- Nie , dziękuję – chłopak stanął w progu do saloniku . – Właściwie to przyjechałem tylko po .. – nagle zdałam sobie sprawę z tego że chłopak spogląda na mnie pytająco . Ja , która nadal stałam przy drzwiach wejściowych , weszłam do saloniku i stanęłam kilka metrów od chłopaka .

- Jennifer – szepnęłam – Jenn – powiedziałam głośniej .

Spojrzałam nieśmiało na chłopaka . Przyszły współlokator patrzył na mnie w dość nietypowy sposób . Jakby próbował mnie rozgryźć od samego wnętrza, jakby ujrzał coś niezwykle interesującego lecz by tego nie rozumiał .

- Jenn…- powtórzył za mną cały czas patrząc mi w oczy .

Te oczy.. były… jakby.. ughhh mącą mi w głowie . Jenn ogar ! Każdy byle nie gwiazdorek !

Szybko odwróciłam wzrok i zaczęłam wpatrywać się w płonący kominek .

- To ja pójdę po rzeczy … -palnęłam szybko byle by już mieć to wszystko za sobą .

Minęłam Harrego a na sobie cały czas czułam jego uporczywy wzrok . Już pokonałam kilka pierwszych schodków gdy usłyszałam głos babci.

- Może Harry ci pomo.. –nie dokończyła bo szybko jej przerwałam .

- Dam sobie radę – powiedziałam ostro . Chciałam na spokojnie , w samotności przemyśleć to co właśnie się wydarzyło .

Weszłam do pokoju, zamknęłam za sobą drzwi i zsunęłam się po nich aż usiadłam na podłodze . Zaczerpnęłam głośno oddech i schowałam głowę między kolana .

Nie no spoko, będę mieszkać z One Direction.. W sumie to mało o nich wiem . Tyle że są zespołem z X-Factor’a a teraz są mega znani itp. Itd. .

Westchnęłam cicho . Ale będzie jazda- pomyślałam i zabrałam się do znoszenia swoich rzeczy na dół .

Nie minęło kilka minut i wszystkie moje rzeczy zapakowane były do auta Styles’a .

- Dzwoń do mnie codziennie- powiedziała babcia z łzami w oczach – kiedy tylko będziesz chciała. – uściskała mnie mocno .

- Będę dzwonić – uśmiechnęłam się do niej pocieszająco .

Jeszcze chwile stałyśmy przed domem gdy odezwał się Harry .

- Musimy już jechać – oświadczył bez żadnych emocji i nie interesując się co zrobię wsiadł do auta i odpalił silnik .

Co za typ . Wyprowadzam się z domu do kompletnie nieznanych mi ludzi, z daleka od rodziny a ten śmie jeszcze mnie popędzać . Myślałam, że zaraz mu coś zgryźliwie odpowiem lecz powstrzymałam się ze względu na babcię, która pokładała ufne nadzieje we wnuku swej przyjaciółki .

Uśmiechnęłam się tylko, dałam jej buziaka na pożegnanie i wsiadłam do auta . Spojrzałam na chłopaka . Patrzył się ślepo przez szybę nie zwracając najmniejszej uwagi na to co robię . Zapewne gdybym zaczęła się przed nim rozbierać nawet i tego by nie zauważył . Wreszcie ruszyliśmy . W milczeniu pokonaliśmy odcinek drogi gdy moim oczom ukazała się skreślona tablica z napisem Holmes Chapel . Nagle dotarło do mnie jaką podjęłam decyzje . Wyprowadzam się do Londynu i zapewne w najbliższym czasie nie wrócę do mojej jedynej rodziny, babci , która została właśnie tam, gdzie ją zostawiłam .

- Mieszkałeś tutaj, prawda ? – przerwałam niezręczną ciszę, która panowała od dłuższego czasu .

Czułam, że rozmowa nie będzie nam się kleić . Czemu? Nie mam pojęcia . Intuicja .

Wpatrywałam się w chłopaka wyczekując jakiejkolwiek odpowiedzi z jego strony lecz chłopak milczał i wpatrywał się w jezdnie zachowując się jakby mnie tu w ogóle nie było .

- Prawda ? – zaakcentowałam wyraźniej całe pytanie. Nie lubię gdy ktoś mnie olewa zwłaszcza gdy jest to chłopak a ja wysilam się by w jakikolwiek sposób zacząć dobrze znajomość .

- Prawda – odpowiedział dopiero po dłuższej chwili

Westchnęłam cicho .

Nie chce ze mną gadać – nie musi . Ale czułam się głupio . Nie miałam najmniejszego pojęcia czemu chłopak tak się zachowuje . Co zrobiłam nie tak ? Bolało mnie to że Harry tak wrednie mnie olewa lecz chwila za chwilą sprawiała, że ten cały ból zamieniał się w złość . Byłam zła za takie traktowanie . Nie zna mnie a traktuje jak …. Jak gorszą ? Nie wiem . I na razie nie mam zamiaru się dowiadywać .

To nie będzie dobra znajomość .

I opadłam w nicość . Pożarł mnie sen .

__________________________

Szkoda , że nie udało dobić do 15 . Szkoda też że tak mało osób czyta już tego bloga ;c

No ale trudno . Mam nadzieje , ze tym razem powiecie czy Wam się podobalo czy też nie :D