Cz. I ~Nie zostawiaj mnie ...

Nie jest to kolejny rozdział opowiadania ( do którego wrócę już niedługo ) lecz pierwsza część imaginu . Coś mnie natchnęło i po prostu musiałam to napisać . Po praz pierwszy piszę imagin więc proszę o szczere komentarze :D



Zanim zaczniesz czytać włącz muzyka



-To dlatego , że jestem złą żoną . - szepnęła po chwili gdy już wreszcie się uspokoiła .Nie widziałam jej twarzy , bo w całym domu panowała przerażająca ciemność , jedynie w rogu można było zauważyć cieniutkie płomienie gaśnącego już kominka , lecz wiedzialam ile bólu się w niej kryje . Szeptałysmy , nawet nie wiem czemu , jakby ktoś mógłby nas usłyszeć , ktoś kto wykorzystałby informacje przeciw nam . Niestety takie czasy . Policzki przyjaciółki zapewne już kleiły się od zaschnietych łez . Tuliłyśmy się obie na bujanym fotelu jak kiedyś w dzieciństwie , kiedy w domu nie zawsze bylo tak jak powinno być , uciekałysmy wtedy jedna do drugiej , właśnie na ten fotel . - W ten sposób chce się oderwać od tej monotonii w naszym małżeństwie. Krzyczących dzieci i zagubionej we własnym świecie żony . [T.I] zrozum , że nikt nie robi tego z nudów .Każdy musi mieć do tego jakiś ważny powód. Pamiętasz jak kilka lat temu , świeżo po naszym ślubie obiecywał mi że nigdy nie podejmie takiej decyzji ? Pamietasz jak obiecywał mi , ze nie da się skusić na pieniądze i wszelką pomoc dla rodziny gdy się zapuści ? Bałam się powiedzieć 'tak' gdy pokazał mi pierścionek zaręczynowy , bo nie chciałam w przyszłości zostać sama gdyby on podjął właśnie tą decyzję . Ale nie , obiecywał mi że wszystko będzie dobrze , że nigdy mi czegoś takiego nie zrobi ... i się doczekałam . - przyjaciółka już nie płakała , chyba miała żal do samej siebie , za ... no właśnie za co ?
- Daiana - szepnęłam, choć prawda była taka , że po raz pierwszy nie wiedziałam co mam jej powiedzieć . Nie wiedziałam czemu jej wybranek to zrobił . Po prostu siedziałyśmy w milczeniu , patrząc jak płomienie w kominku tańczą nie rytmiczne i powyginane pląsy . Sycąc się głeboką ciszą i panującą w całym domu ciemnościach , trawiłyśmy w głowach tę przerażającą informacje .


                                                                            ***



Głaskałam go po jego ciemno-bursztynowej czuprynie , a w głowie rodziły mi się nowsze , co raz to gorsze scenariusze . Przerażające , co chwilia przechodziły mnie ciarki . Co chwila opanowywałam sie by nie rozpłakać ,by go nie obudzić .
Świeżo po ślubie . Zaledwie trzy miesiące .
Owijałam wokół palca złotą obrączkę . Cieszyłam sie , że mam go tu przy sobie . Że leży teraz tutaj przy mnie. Nie mogę go stracić . Musze robić wszystko by zatrzymać go przy sobie , nie mogę pozwolić by zrobił to co większość młodych mężczyzn w tych czasach . Nie moge pozwolić by wybrał Ojczyznę , nie mnie .
Nie chcę tego co ma Daiana . Nie chce co wieczór siedzieć na krześle przy stole w zimnej kuchni , zamartwiając się o ukochanego. Nie chcę co wieczór modlić się by pewnego dnia zapukał do mych drzwi listonosz i wręczył mi żółtą kopertę .
Opadłam w nicość .

- Czy ty Liam'ie Payne bierzesz oto tą kobietę za żonę ?
-Tak - szepnął wpatrzony w moje oczy .
- Czy ty, [T.I] bierzesz oto tego mężczyznę za męża?
-Tak - odparłam wpatrzona w ukochanego .
- A więc ogłaszam was mężem i żoną .
Później znaleźliśmy się na polanie . Cała we kwiatach , leżałam przy nim . Śmialiśmy się z życia , z tego jak bardzo się kochamy , z tego że już na zawsze będziemy ze sobą , że nic ani nikt nas nie rozdzieli . -Kocham Cię, Kocham Cię i jeszcze raz Kocham Cię . Kocham Cię za wszytko , za twój usmiech , za twoje szerokie ramiona , za twe oczy , za usta , za dłonie .. za to wszystko. - szepnęłam mu na ucho . Wpatrywał się we mnie tak samo jak wtedy gdy mówł TAK . Wzrok pełen miłości , zachwytu , podziwu , pożądania i Bóg wie czego jeszcze . - Kocham Cięęęęęę..... - jego twarz się rozmyła gdy ...
 Działo się to czego obawiałam się od zawsze , czego od zawsze starałam się uniknąć . Coś co było moim codziennym koszmarem .Znalazłam się na froncie .
 Byłam tylko obserwatorem , lecz przede mną odgrywała się rzeź . Co chwila z góry spadały bomby a bombowce zajęły cały błękit nieba . Byłam zdezorientowana , szukałam kogoś lecz nie wiedziałam kogo . Wszystkie twarze były identyczne . Trwał chaos . Dookoła widziałam przerażonych mieszkańców bombardowanego miasta .
Gdy nagle go ujrzałam , twarz miał całą czarną , usmarowaną ziemią , krwią i potem a jego wojskowy mundur cały był poszarpany. Nie widział mnie , bo przez ramię miał coś zawieszone .. jakby wielki czarny worek . Nie , to nie worek ... to mąż Daiany .



__________________________
PS:Przepraszam że tak długo czekaliście i proszę byście oznaczyli co wolicie w ankiecie ----> :D